شرکت پردازش اطلاعات مالی پارت

صندوق‌های با درآمد ثابت با هدف سرمایه‌گذاری عمده منابع خود در سپرده بانکی و اوراق بهادار با درآمد ثابت طراحی شده­اند تا با حداقل ریسک، بازدهی مناسبی را برای سرمایه‌گذاران ایجاد کنند. این صندوق‌ها از نظر مدیریتی، در زمره “صندوق‌های با مدیریت غیرفعال” قرار می‌گیرند که با حداقل هزینه و کارمزد مدیریت، پرتفوی تقریباً ثابت و غیرفعالی را ایجاد و نگهداری ‌کنند.

برآورد هزینه یک­ساله ارکان ۴۰ صندوق سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت بر اساس آخرین گزارش مالی منتشر شده آنها نتایج زیر را نشان داده است:

? در مجموع این ۴۰ صندوق برای یک دوره یک­ساله بیش از ۵۶۱ میلیارد تومان تحت عنوان “هزینه‌های ارکان” برای صندوق‌های خود هزینه شناسایی می­کنند؛

?  ۵ صندوق بیش از ۷۷ درصد هزینه ارکان مجموع صندوق‌ها را به خود اختصاص می‌دهند؛

? برای در نظر گرفتن تفاوت اندازه صندوق‌های مختلف، نسبت “هزینه ارکان به خالص ارزش دارایی صندوق” محاسبه گردید ولی با این حال رویه استاندارد و یکنواختی در بین صندوق‌های سرمایه‌گذاری برای تعیین هزینه ارکان صندوق­ها مشاهده نشد؛

? نسبت جمع هزینه ارکان صندوق‌های مورد بررسی به ارزش خالص دارایی آنها ۰٫۴۵ درصد بوده است؛

? نسبت جمع هزینه ارکان صندوق‌های سرمایه‌گذاری به ارزش خالص دارایی آنها بین ۰٫۰۴ درصد تا ۰٫۹۲ درصد متغیر است؛

?  ۱۲ صندوق نسبت هزینه ارکان به خالص ارزش دارایی بیشتر از ۰٫۵ درصد دارند که با درنظر گرفتن اینکه بیش از ۷۵ درصد منابع این صندوق‌ها سپرده‌های بانکی است و مدیریت فعالانه بر منابع آنها صورت نمی‌گیرد، کارمزد فوق منصفانه نیست؛

? ۱۰ صندوق نسبت هزینه ارکان به خالص ارزش دارایی کمتر از ۰٫۲ درصد دارند که با توجه به شیوه مدیریتی این صندوق‌ها، منطقی است؛

بهتر است نهاد ناظر چارچوب تعیین این هزینه‌ها را مورد بررسی مجدد قرار داده و حتی‌الامکان استانداردسازی بیشتری در این زمینه انجام دهد تا رویه‌های صندوق‌های مختلف به هم نزدیک شود و یا صندوق‌ها بر اساس سطح هزینه‌های مدیریتی طبقه‌بندی شوند. سرمایه‌گذاران نیز باید هزینه‌های مدیریتی صندوق‌ها را برای ارزیابی و انتخاب صندوق‌های برتر مورد بررسی قرار دهند.