? “تنوع‌بخشی” یکی از اصول اولیه مدیریت پرتفوی و یکی از مهم‌ترین مزیت‌های ایجاد صندوق های سرمایه گذاری است.
? یکی از نکاتی که باید مورد توجه مدیران صندوق‌های سرمایه‌گذاری و همچنین نهادهای ناظر قرار گیرد “سقف سرمایه‌گذاری در هر ورقه بهادار” یا “سقف سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار یک ناشر واحد” است.
? در مقررات مربوط به نصاب مجاز سرمایه‌گذاری صندوق‌ها، سقف سرمایه‌گذاری در اوراق مربوط به یک ناشر واحد بر اساس “نسبتی از دارایی‌های صندوق” تعیین شده است.
? به‌عنوان‌‌مثال در مورد صندوق‌های با درآمد ثابت سقف سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار منتشرشده از طرف هر ناشر حداکثر ۴۰ درصد دارایی‌های صندوق تعیین شده است.
? این مقررات برای صندوق‌های بزرگ چندان کارساز نیست و این صندوق‌ها به دلیل حجم بالای دارایی‌هایی که در تملک دارند، بدون اینکه مانع مقرراتی داشته باشند بخش عمده‌ای از یک ورقه بهادار را تملک می‌کنند که ازنظر حرفه‌ای قابل‌قبول نیست و ریسک بالایی برای صندوق خواهد داشت.
? به‌عنوان‌مثال در حال حاضر در ۳۲ مورد از اوراق بهادار با درآمد ثابت، یک صندوق به‌تنهایی و یا با سایر صندوق‌های هم خانواده خود بیش از ۷۰ درصد اوراق را در تملک خود دارد.
? بنابراین لازم است سقف سرمایه‌گذاری هر صندوق و یا هر گروه از صندوق‌های هم‌خانواده در یک ورقه بهادار (صرفنظر از حجم دارایی های صندوق) تعیین و ابلاغ گردد.
? به‌عنوان‌مثال هیچ صندوق سرمایه‌گذاری مجاز نیست به‌تنهایی و یا با سایر صندوق‌های هم‌خانواده خود بیش از ۵۰ درصد اوراق منتشرشده توسط یک ناشر را در اختیار داشته باشد.

پردازش اطلاعات مالی پارت – رسام