معرفی اجمالی صندوق‌های سرمایه‌گذاری

news-date

تاریخ انتشار: ۱۸ دی, ۱۳۹۷ - آخرین بروز رسانی : ۱۸ دی, ۱۳۹۷

سرمایه‌گذاری در بورس اوراق بهادار ریسک‌های زیادی به همراه داشته و ممکن است باعث متضرر شدن سرمایه‌گذار شده و یا حتی منجر به نابودی سرمایه او شود. به همین دلیل، امروزه و در اغلب کشورهای پیشرفته سرمایه‌گذاران، خودشان مستقیماً وارد بازار نشده و اوراق بهادار را به نام و حساب خود خرید و فروش نمی‌کنند. بلکه سرمایه خود را در نهادهای مالی که با هدف جمع‌آوری وجوه از مردم ایجاد شده‌اند قرار می‌دهند. سپس این منابع، توسط یک تیم حرفه‌ای سرمایه‌گذاری می‌شود.
مهم‌ترین و شاخص‌ترین این نهادها که سرمایه‌های کوچک را جمع‌آوری کرده و در بازار اوراق بهادار سرمایه‌گذاری می‌کنند، صندوق‌‌های سرمایه‌گذاری مشترک هستند. این صندوق‌ها سرمایه‌های مشتریان را جمع کرده و وجوه مذکور را در انواع مختلف سهام و اوراق بهادار دیگر سرمایه‌گذاری می‌کنند. بدین ترتیب سرمایه‌گذاران در سود و زیان احتمالی این صندوق‌ها سهیم خواهند بود. در ادامه به معرفی مختصر انواع صندوق‌های سرمایه‌گذاری پرداخته می‌شود:

نخستین صندوق سرمایه‌گذاری چگونه شکل گرفت؟

این که نخستین بار ایده تشکیل چنین صندوق‌هایی کجا و کی به ذهن بشر رسیده مورد اختلاف است. برخی تشکیل نخستین صندوق سرمایه‌گذاری را در اواخر قرن هجدهم در هلند و توسط شخصی به نام آبراهام وَن کِتویچ دانسته‌­اند. اما نخستین صندوق سرمایه­‌گذاری به شیوه مدرن آن در سال ۱۹۲۴ در بوستون در ایالات متحده آمریکا تأسیس شده است. سود قابل توجهی که این صندوق‌­ها در دهه هشتاد و نود میلادی در ایالات متحده آمریکا نصیب سرمایه‌گذاران خود کردند توجهات بسیاری به این صندوق‌ها جلب کرد و باعث گسترش روزافزون آن شد. به حدی که امروزه از هر سه نفر در ایالات متحده یک نفر در این صندوق‌ها سرمایه‌گذاری کرده است.

این صندوق‌ها نخستین بار در ایران در بند ۲۰ ماده ۱ “قانون بازار اوراق بهادار جمهوری اسلامی ایران” (مصوب ۱۳۸۴) مورد اشاره قرار گرفت. اما حدود چهار سال بعد قانون­‌گذار با تفصیل بیشتری راجع به کیفیت تأسیس، اداره و انحلال آن اظهارنظر کرد. این مقررات در قانون توسعه ابزارها و نهادهای مالی جدید به منظور تسهیل اجرای سیاست‌­های کلی اصل چهل و چهار قانون اساسی ذکر شده‌اند.

 

انواع صندوق‌های سرمایه‌گذاری

صندوق‌های سرمایه‌گذاری برحسب ترکیب دارایی اقسام مختلفی دارند. بدین معنی که براساس این که منابع نقدی سرمایه‌گذاران را در کدام‌یک از اقسام اوراق بهادار سرمایه‌گذاری می­‌کنند، دسته‌بندی می‌شوند. اقسام این صندوق‌ها از قرار زیر است:

 

صندوق سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت

این نوع صندوق بیشتر حجم سرمایه مشتریان خود را در اوراق بهادار با درآمد ثابت یا سپرده‌­های بانکی مدت‌دار سرمایه‌­گذاری می‌­کنند. مهم‌­ترین ویژگی این قبیل صندوق‌ها میزان بسیار پایین – و نزدیک به صفر – ریسک ناشی از سرمایه‌گذاری در آنهاست. به همین دلیل سودی که این صندوق‌ها به دست می‌آورند معمولاً پایین است.

 

صندوق سرمایه‌گذاری در سهام

نقطه مقابل صندوق‌های سرمایه­‌­گذاری با درآمد ثابت، صندوق­‌های سرمایه‌گذاری در سهام هستند. قسمت عمده منابع این دسته از صندوق‌ها در سهام پذیرفته‌شده در بورس و فرابورس سرمایه‌­گذاری می­‌شود. از آن جایی که سرمایه‌­گذاری این صندوق‌ها در سهام است سرمایه­‌گذاری در آن با ریسک نسبتاً بالاتری مواجه است و درعوض سودآوری آن نیز فاقد محدودیت‌هایی است که صندوق سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت دارد.

 

صندوق­‌های سرمایه‌گذاری مختلط

این قبیل صندوق­‌ها حد وسط صندوق­‌های با درآمد ثابت و صندوق­‌های سرمایه‌گذاری در سهام است. همان‌طور که از نام این صندوق­‌ها پیدا است، منابع تحت مدیریت آن­ها به نسبت تقریباً برابر بین اوراق بهادار با درآمد ثابت و سهام پذیرفته‌شده در بورس و فرابورس تخصیص می‌یابد.

البته صندوق‌­های سرمایه‌­گذاری مذکور را با پارامترهای دیگری نیز می‌­توان تقسیم‌بندی کرد. مثلاً صندوق­ سرمایه­‌گذاری با/ بدون تقسیم سود، صندوق سرمایه‌­گذاری با/ بدون ضامن نقدشوندگی، صندوق سرمایه‌گذاری با/ بدون تضمین حداقل سود، صندوق سرمایه‌گذاری مبتنی بر صدور و ابطال و صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس و … .

ثبت نظر شما
comments

دیدگاهتان را بنویسید

نظرات کاربران

آخرین رویداد