لزوم تقویت ساختار اجرایی، مدیریتی و نظارتی صندوق‌های سرمایه‌گذاری بزرگ

news-date

تاریخ انتشار: ۵ اردیبهشت, ۱۳۹۷ - آخرین بروز رسانی : ۵ اردیبهشت, ۱۳۹۷

جناب آقای دکتر سعیدی رئیس سابق هیات مدیره و معاون سابق نظارت بر نهادهای مالی سازمان بورس و اوراق بهادار یادداشتی را برای دوره اول “کتاب صندوق‌های سرمایه‌گذاری” مرقوم فرمودند که به جهت اهمیت موضوع، در ادامه برای مخاطبین رسام‌مگ منتشر می‌شود:

الگوی توسعه و رشد صندوق­‌های سرمایه­‌گذاری به خوبی گواه این موضوع است که در صورت فراهم­ شدن چارچوب مقرراتی و تسهیل شرایط فعالیت نهادهای مالی، می­توان تا حد زیادی موفقیت آنها را تضمین کرد. پس از آنکه در قانون بازار اوراق بهادار مصوب سال ۱۳۸۴ مجلس شورای اسلامی، انواع نهادهای مالی از جمله صندوق­‌های سرمایه­‌گذاری تعریف و به رسمیت شمرده شدند، در قانون توسعه ابزارها و نهادهای مالی (۱۳۸۸) مصوب مجلس شورای اسلامی تسهیلات قانونی بیشتری برای توسعه این صندوق­‌ها اعمال گردید و سازمان بورس و اوراق بهادار نیز در همین راستا با همکاری ذینفعان و فعالان بازار سرمایه مقررات لازم برای فعالیت صندوق­‌های سرمایه­‌گذاری را تدوین و طی چند مرحله بر اساس بازخوردهای دریافتی مورد اصلاح و بازنگری قرار داد. چنانچه آمار و اطلاعات تایید می­‌کند صندوق­‌های سرمایه­‌گذاری در جذب منابع و سرمایه‌گذاران و همچنین کسب بازدهی بسیار موفق عمل کرده‌­اند و با ارزش دارایی تحت مدیریت در حدود ۱٫۵۰۰ هزار میلیارد ریال به یکی از بخش­‌های مهم بازار مالی کشور تبدیل شده‌­اند که عملکرد و فعالیت آنها تاثیرگذاری بالایی در بازار سرمایه و حتی بازار پول دارد.

در حال حاضر ۴۶ صندوق سرمایه­‌گذاری با اندازه بزرگتر از ۱٫۰۰۰ میلیارد ریال و ۲۲ صندوق سرمایه­‌گذاری بزرگتر از ۱۰٫۰۰۰ میلیارد ریال در حال فعالیت هستند که موضوع بسیار امیدوارکننده‌­ای است و دورنمای روشنی را برای آینده آنها نشان می­‌دهد. با این حال موضوعی که باید به آن توجه شود، اهمیت نظارت جدی­تر در مورد صندوق‌­های سرمایه‌­گذاری بویژه صندوق­‌های با اندازه بزرگ است. مسلماً برای صندوق‌­های سرمایه‌­گذاری با اندازه بزرگ که دارای منابع تحت مدیریت بیشتر و فراوانی سرمایه­‌گذاران بالاتر و گردش منابع بالاتری هستند باید الزامات اجرایی، مدیریتی و نظارتی بیشتری درنظرگرفته شود تا اطمینان لازم از صحت عملکرد و فعالیت آنها حاصل گردد.

صندوق­‌های سرمایه‌­گذاری دارای ساختار اداری، مدیریتی و نظارتی خاصی هستند که باید متناسب با اندازه و گستردگی فعالیت آنها تغییر توسعه پیدا کند. به نحوی که هرچه اندازه صندوق بزرگتر شود، الزامات آن هم سخت­‌گیرانه‌تر شود. صندوق­‌های سرمایه­‌گذاری بزرگ در حال حاضر منابع بسیار بزرگی را اداره می­‌کنند و لازم است برای آنها ساختار اجرایی و مدیریتی مستقل و کافی در نظر گرفته شود. به عبارتی صندوقی که اندازه آن بزرگتر از ۱٫۰۰۰ میلیارد ریال شود باید نیروی کارشناسی و تحلیلگری مستقل و تمام وقت بیشتری در اختیار داشته باشد. لازم است صندوق­‌های سرمایه‌­گذاری براساس ارزش دارایی­‌های تحت مدیریت و نیز تعداد  دارندگان گواهی سرمایه­‌گذاری صندوق، تعداد مشخصی نیروی اداری و کارشناسی تمام وقت را برای اداره صندوق تخصیص دهند. همچنین باید برای صندوق‌­های بزرگ تخصیص مکان فیزیکی مجزا و مستقل در نظر گرفته شود. از همه مهمتر سیستم حسابداری و بازرسی و حسابرسی است که باید برای صندوق­های بزرگ تقویت شود. مسلماً صندوق­‌های با ارزش دارایی تحت مدیریت بیش از ۱٫۰۰۰ میلیارد ریال باید دارای تعداد مناسبی حسابدار مستقل و تمام وقت و نیز سیستم حسابداری قوی باشد تا مدیریت روزانه حساب­‌ها و گردش آنها با دقت ثبت و نگهداری شود و اطلاعات به سرعت به­روز گردد. بعلاوه انتخاب موسسه حسابرسی صندوق­‌های بزرگ و گزارش حسابرسی آنها نیز الزامات بیشتری درنظر گرفته شود.

 بعلاوه لازم است به تدریج استقلال صندوق­‌های سرمایه‌­گذاری بزرگ از ارکان صندوق (بویژه مدیر سرمایه­‌گذاری آنها) بیشتر حفظ گردد و احتمال سوء استفاده­‌های احتمالی از منابع مالی بزرگ آنها از بین برود. کاهش وابستگی صندوق‌­های سرمایه­‌گذاری بزرگ به بهبود سیستم مدیریت ریسک این نهادها کمک می­‌کند و از تجمع ریسک­‌های مختلف پیرامون یک نهاد مالی خاص جلوگیری می­‌کند. به عنوان مثال وقتی یک شرکت تامین سرمایه متعهد پذیره‌­نویسی یا بازارگردان اوراق با درآمد ثابت باشد و همزمان مدیر سرمایه­‌گذاری یک صندوق سرمایه­‌گذاری هم باشد که بخشی از اوراق را خریداری می­‌کند، بخش زیادی از ریسک یک اوراق خاص در یک مجموعه قرار می­‌گیرد که با اصل تنوع‌­بخشی در تناقض جدی خواهد بود.

بنابراین با افزایش تنوع صندوق‌­های سرمایه­‌گذاری و بزرگ­ شدن اندازه دارایی­‌های تحت مدیریت آنها ضروری است که با همکاری ذینفعان بازار سرمایه چارچوب فعالیت آنها نیز بر اساس اندازه کوچک، متوسط و بزرگ تغییر یابد. این چارچوب جدید می­‌تواند رویکرد حمایتی به صندوق­‌های کوچک داشته باشد تا زمینه رشد آنها فراهم گردد و همزمان نظارت و مدیریت صندوق­‌های بزرگ را تقویت نماید تا اعتماد سرمایه­‌گذاران را بیشتر جلب نماید.

ثبت نظر شما
comments

دیدگاهتان را بنویسید

نظرات کاربران

آخرین رویداد